nieuwe update

Tot nu toe heb ik het erg naar mijn zin, het is leuk om te zien hoe snel de kinderen je accepteren. Want Abroenies zoals we hier genoemd worden zien ze heel veel, het is een komen en gaan aan vrijwillegers. Dus misschien wel des te meer bijzonder dat de kinderen zich daar niets van aan trekken. En het gewoon heerlijk vinden om aandacht te krijgen, en door bij wijze een aai over de bol al een smile Bij deze weer een update van mijn verblijf in Ghana.

van oor tot oor kunnen hebben. Je ziet dat je dan ook heel veel van ze terug krijg. Zo heb ik inmiddels mijn eigen knuffelbeertje gevonden hier, Chairmen, was tot twee maanden geleden een van de stillere maar zeer eigenwijze kinderen die naar niemand wilde luisteren, en niemand kon iets goeds bij hem doen. Inmiddels heeft hij een nieuwe vader, (Micheal) zoals ze de caregivers hier noemen, en samen met hem ben ik bezig om Chairmen een beetje te veranderen, en gelukkig met resultaat want hij komt nu voor uren bij je zitten en hangt hele verhalen op die hij in zijn eigen taaltje maakt, zonder dat hij boos word of zat je opmoet passen voor je spullen. Engels praten dat kan hij niet, dus het is vaak maar raden wat hij wil. Een leuke uitdaging om het zo ver te krijgen dat hij ook dingen bij andere toe gaat laten.. wordt dus vervolgt. Het blijft natuurlijk ook altijd een uitdaging, om een lach op het gezicht te krijgen van de kinderen die niet zo op de voor grond staan. Hier voor hebben we onder anderen ook het  special attention programma. Dit is een programma dat ik samen met Linda een andere Nederlandse vrijwillegster draai. Hierin gaan we bijde met een kind een half uur een op een iets doen wat zij/hij echt leuk vind om te doen, of om ze een beetje te helpen iets vaardiger te worden met hun handen, of taal/rekenen. Ook een onderdeel hiervan in ons half uurtje music time, hier in gaan we iedere dag dansen met een groep van 8 autistische kinderen. Daar genieten ze van, en ohwee als we het een keer overslaan omdat het even niet anders kan, kan komen ze tijden de pauze boos naar ons toe waar we waren. Dan merk je echt dat ze dat stukje aandacht hebben gemist. Dit geldt ook voor de dove Joshua, hij heeft een eigengebaren boek. Dat ik nu aan het leren ben zodat er meer mensen zijn waar mee hij kan communiseren. Hiervan volgen de foto’s later, die gaan we volgende week maken.

Wat betreft het sponsorgeld, echt super bedankt voor allen die hun deel hebben bij gedragen, ik heb hier overlegt en wat we oa met het geld gaan doen is het volgende: iedere middag slapen de kinderen in een Siestaroom, deze is ongeveer tien jaar geleden neergezet. Een prima ruimte, maar inmiddels veel te klein. Want de groep met kinderen is inmiddels verdubbeld!! Mooi dat dat kan, maar voor de ruimte iets minder. Ook ziet het er niet zo gezellig uit, ik zou er niet voor de lol in gaan liggen, het is donker en saai. Dus nu gaan er het volgende gebeuren, en komt een nieuw dak op want deze is verrot, en er word een nieuw hek geplaats zodat alle kinderen binnen blijven, ik samen met de andere vrijwillegers de binnenkant helemaal schilderen en een beetje gezellig maken. En het mooiste is dat het gebouwtje wat er nu aan de rechterkant naast staat ook word verbouwd tot siestaroom, daar voor worden er extra ramen in gemaakt een extra deur, het dak word vernieuwd,  misschien dat er een doorgang word gerealiseerd met de andere kamer, maar daar zijn we nog niet helemaal uit. Omdat het ook wel mooi is als er een aparte ruimte is voor de minder zelfstandige en vatbaardere kinderen. Overal worden tegels op de vloer gelegd zodat die makkelijker schoon kan worden gehouden.  En ook die kamer gaan we mooi schilderen. Genoeg mooi werk om de komende maanden nog mee bezig te zijn. Dus ook namens alle kinderen hier, alvast bedankt. (foto’s staan op de site)