maandag 6 augustus 2012

bedankt

Ik ben inmiddels al weer een geruime tijd terug in Nederland,
Begin weer helemaal aan alle Nederlandse gebruiken te wennen, eten met bestek, een warme douche, en ook het Nederlandes weer!!

Ik schrijf jullie nog een keer om jullie allemaal te danken,
Samen met Ans de Boer- Smiths hebben we een geweldig bedrag op mogen halen voor de stichting Hand in Hand. Zonder jullie hulp was dit nooit gelukt!

Samen hebben we een totaal bedrag van 3200 euro

mogen binnenhalen!

nogmaals ook namens alle kinderen in PCC hartelijk dank.












zondag 25 maart 2012

Schoolreisje

Hallo iedereen!

Na wat radio stilte, toch weer een berichtje vanuit Ghana. Zoals jullie hieronder hebben kunnen zien, ben ik heel hard bezig met het beschilderen van de siestaroom. Ieder vrij uurtje dat ik en mijn medevrijwilligers hadden/hebben we in het schilderen gestoken! Met als eindresultaat dat ik afgelopen weekend de laatste hand heb kunnen leggen aan de siestaroom, wat betekent dat deze AF is!! Zo is er ook door Paul (een ghanese caregiver) heel hard gewerkt om alle kussens voor de matrassen te maken. Wat dankzij jullie giften ook mogelijk is geweest om te vernieuwen. En waarbij ik toch ook wel trots mag en kan vertellen dat zelfs de allerkleinste kinderen door hebben wat er is veranderd; zo kwam vandaag één van de kids naar me toe en zei; " paintmama (zoals ze me nu ook wel noemen hier) you made the walls pretty, and i don't sleep on the floor anymore. So i like it!!" dan weet je toch waarvoor je het hebt gedaan!

Dus nogmaals namens alle kinderen, super bedankt!

Zo ook hebben we een stukje meer van Ghana mogen ontdekken de laatste paar weken, de manier zoals mensen met elkaar om gaan, het eten wat ze maken, van fufu, bankou, kenke tot rijst. Hun manier van een avondje uit! Dansen.. Zoals de Azonto( hele leuke muziek trouwens, met een hele grappige manier van dansen, die wij blanken over het algemeen niet kunnen) Alle kleine kindjes die bij de gate op school zitten, waar zodra je daar rond twaalf uur langs loopt om naar town te gaan, steenvast hoort ; "abroenie coco maatje, jah vitajdi congo" hun manier van gedag zeggen. Iets wat ieder kind kent en je tot in town nog kan horen. Het verschil zodra je de hoofdweg afloopt, en je eigenlijk gelijk tussen de hutjes doorloopt, mensen je aan staren, en tegelijkertijd, heel dankbaar en blij zijn als je ze gedag zegt (je kan als blanke vaak niet zomaar door lopen, dan zijn ze beledigd) of iets van hun lokale product afneemt! Wat hier in Nkoranza trouwens grappig is, is dat ze zo gewend zijn aan blanken, dat je niet meer hoeft te onderhandelen over de dingen die je koopt, wat in de andere steden wel moet. Ze laten je anders gerust het driedubbele betalen.

De kinderen die met de kleinste dingen zoals autobanden en blikjes uren zoet kunnen zijn. En de manier waarop ze hier reizen, heerlijk, gewoon wet zijn twintigen in een trotro. Die ook zeker niet eerder vertrekt dan dat het helemaal vol zit! Overal zijn ook taxi's te krijgen. Maar na een paar maanden Ghana, weet je alle binnenweggetjes inmiddels ook wel en staan ze je raar aan te kijken als je een taxi weigert. Helemaal als je het ze in twi (de lokale taal) duidelijk maakt.

Hun manier van leven: heb ik vandaag tijd, dan zal ik het proberen te doen vandaag, maar lukt het niet, dan komt het misschien morgen wel! Plannen wat is dat? Ik zie wel hoe mijn dag eruit ziet, ik leef niet straks, ik leef nu!!

Allemaal van die kleine dingen, waardoor het een plek is geworden die mijn hart gestolen heeft, een plek die me voor altijd bij zal blijven en waar we ook zeker nog een keer terug gaan!

Zo heb ik zelf niet heel erg de behoefte gehad om heel Ghana nu door te reizen, ik heb een aantal mooie plekken in de omgeving gezien, en dat is goed geweest.
Zo zijn we afgelopen maandag, (dankzij een medevrijwilligster) met alle kinderen op schoolreisje geweest, tenminste schoolreisje… zo voelde het! We zijn met alle kinderen, caregivers en vrijwilligers maar de watervallen in Kintampo geweest, een waar uitje voor de kinderen, want die komen niet vaak buiten de deur, ‘s morgens is er eerst het normale programma gedraaid tot na het ontbijt, waarna we hebben gewacht op 4 trotro busjes waar we misschien wel met 100 man in zijn gaan zitten, voor een rit van twee uur naar de watervallen. Zo mooi om dan te zien hoe de kids daar alleen al van kunnen genieten! Om vervolgens heerlijk bij de watervallen te kunnen zwemmen, voetballen, eten. Een echt uitje! Om vervolgens moe en voldaan weer terug te keren naar huis, met de trotro ( na twee lekke banden en een benzinepijp die los schoot) een zeer geslaagde maar ook vermoeiende dag voor velen van ons!

Zo wordt mijn tijd in Ghana goed gevuld en ben ik heel blij dat ik deze mogelijkheid heb gehad om op deze manier, met deze kinderen, dit avontuur te hebben mogen meemaken.

vrijdag 16 maart 2012

De siëstaroom

Dit is mijn project: De bouw is klaar, de vloer is af en de tekeningen zijn gelukt! Nu ben ik elk vrij uurtje bezig om alles te schilderen. Gelukkig krijg ik hulp van de andere vrijwilligers. Zie hieronder de vorderingen, het eind resultaat volgt later... Dit alles (nieuwbouw: strakke muren, mooie vloer en de verftekeningen) kan gerealiseerd worden door alle sponsorbijdragen, via welke weg dan ook.
Super bedankt iedereen !!!










Nieuw kapsel ;)


Na 9 uur zitten bij de kapper...

dinsdag 14 februari 2012

mooie vorderingen

lieve Allemaal,

hier maar weer even een berichtje van uit ghana, Nkoranza.
Ik heb het nog steeds super naar mijn zin hier, heb mijn welkomst party gehad, waarin er heel veel muziek is, veel word gedansd, en sommige van de kinderen een stukje opvoeren. Heel erg leuk om dat een keer mee te maken, want op zo'n avond is iedereen vrolijk!! verder vind ik het heerlijk om met de kinderen bezig te zijn en ze een beetje extra aandacht te kunnen geven, bij sommige merk je dat ze het echt nodig hebben.
zo heb ik Jerry Ema, een jongen die wel naar de shalom school gaat maar die niet in staat is om te spreken! hij vind het super leuk om nieuwe dingen te leren, of om te rekenen( op zijn manier, maar toch) op school krijgt hij daar de kans niet voor omdat ze het vaak te veel moeite vinden om zich een beetje in te leven in zo'n kind. Dus ik ga vooral vrolijk met hem verder en hoop dat hij zich zelf ook kan gaan ontwikkelen in het werk wat hij op school leert.
en dan Tetty, dat is een jongetje van ongeveer 4 jaar oud, met een groei achterstand, taal achterstand en een hoop beperkingen. ze zijn bezig om hem te leren om te lopen, zo leuk om daar resultaat in te zien, hij komt nog niet ver, maar per week zie je hem gewoon vooruit gaan. Top idee, en mooi om te zien dat de caregivers hier ook achter het idee staan en het hem zo veel mogelijk willen leren. ik neem Tetty vaak mee, naar de snoozle kamer, deze in door een paar nederlandse vrijwillegers op gezet en werkt echt super. Daar zet je een beetje muziek op, laat de lichten draaien, zet Tetty voor de spiegel, en je kriigt de allerleukste beelden (foto's filmpje volgen) ook kan ik het niet laten om ze hier een klein beetje nederlands te leren, goedemorgen, slaap lekker en tot ziens, hoor ik dan ook regelmatig over de compount galmen.
wat een beetje mijn special project is geworden is: Joshua, dit is een jongen van denk ongeveer 12 jaar oud. hij is doof en word hier door zeer weinig mensen begrepen, voor dat ik hier kwam is er een andere nl vrjwillegster geweest en die heeft een boek gemaakt voor hem. dit is een boek met grotendeels zijn eigen gemaakte gebaren, maar ook een hoop nieuwe, nu ben ik met het iedere dag een uur aan het oefenen wat alle gebaren zijn, om het voor hem iets makkelijker te maken, en te kijken of hij iets meer in de groep kan worden opgenoemen als meer mensen hem begrijpen!
en ik denk dat ik heel trots op hem mag zijn, hij heeft hiervoor 5 jaar op een dove school gezeten maar daar heeft ie niets geleerd, en nu hij is zo trots dat hij zelf iedereen alle gebaren laat zien, wel is waar met mij en het boek samen, maar hij weet ze practisch allemaal uit zijn hoofd! nu lopen we regelmatig een rondje zo dat hij ook de gebaren gaar gebruiken zonder het boek, en dat gaat ook de goede kant op... nu iedereen hier nog even leren welke gebaren hij waarvoor gebruikt, en dan denk ik dat ik helemaal trots op hem (mijn zoon, zoals het hier zo mooi word verteld) mag en kan zijn.

verdere vooruit gang van de siestaroom, dat gaat echt super goed, de muren staan inmiddels weer, en er word heel hard gewerkt om de binnenkant klaar te maken zodat ik kan gaan schilderen. het geen wat nu echt nog moet gebeuren, is het dak, maar ik geloof dat ze daar ook een dezer dagen aan gaan beginnen.
erg mooi om te zien dat het hier zo snel gaat en dat ze het echt optijd af willen hebben, zo dat wij (vrijwillegers) nog voldoende tijd hebben om het te maken zoals we in gedachte hebben, en geloof me! dat kost wel even tijd :)